گویلین

اطلاعات عمومی شهر گویلین

فان چنگدا (Fan Chengda) یکی از پژوهشگران سلسله چینی سونگ است که درباره گویلین می‌گوید: «من عکس نقاشی‌هایی که از تپه‌های گویلین کشیده‌ام را برای دوستانم می‌فرستم اما تقریبا کمتر کسی بود که باور کند چنین طبیعتی واقعی است.»

مثل معروف چینی نیز درباره این شهر هست که :«مناظر طبیعت گویلین بهشت روی زمین است».

این جملات نشان می‌دهند که دست‌کم در هزاره اخیر، زیبایی طبیعی گویلین قدر دانسته شده است. اگر از عاشقان طبیعت هستید و از دیدن مناظر طبیعی باشکوه و زیبا سیر نمی‌شوید، باید بگوییم که گویلین همچون بهشتی پر از مناظر زیبای طبیعی است که با دیدن آن‌یک دل نه صد دل عاشقش خواهید شد.

گویلین سومین شهر بزرگ ناحیه خودمختار گوانگشی بعد از نانینگ (Nanning) و لیوژو (Liuzhou) است. منطقه خودمختار گوانکشی ژوانگ و گویلین به‌غیراز اکثریت چینی‌های نژاد هان (Han) 12 اقلیت قومی مختلف دارند که در این شهر زندگی می‌کنند. همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، گوانکشی استان نیست بلکه یک منطقه خودمختار است که قوم ژوانگ (Zhuang) در آن ساکن هستند. سایر اقلیت‌های چینی مانند قوم‌های یائو (Yao)، هویی (Hui)، میائو (Miao) و دانگ (Dong) نیز در آن ساکن‌اند.

جغرافیای گویلین

گویلین در شمال گوانکشی واقع شده و از جنوب شرقی با Hezhou، از جنوب با Wuzhou، از جنوب غربی با Laibin و از غرب با Liuzhou هم‌مرز است. هونان (Hunan ) استان هم‌جوار آن است. این شهر منطقه‌ای کوهستانی با سنگ‌های آهکی است و رودخانه لی از میان شهر می‌گذرد. مساحت کل ارضی آن ۲۷۸۰۹ کیلومترمربع است. واقع‌شدن در حضار کوه، تپه و غارهای مختلف و دیدنی باعث شده که این شهر به یکی از مقاصد گردشگری جذاب چین تبدیل شود.

کوه ها و تپه ها

• تپه خرطوم فیل،
• کوه کیتن (Kitten Mountain) (مرتفع‌ترین کوه گویلین)،
• تپه ویو سابدوینگ (Wave-Subduing Hill)،
• تپه یائو (Yao)،
• تپه Diecai، و
• کوه‌های لیپو (Lipu)

غارها

• غار رید فلوت (Reed Flute Cave)
• غار هفت ستاره (Seven-Star Cave)

تقسیم بندی شهری

هفده بخش استانی متشکل از شش ناحیه، هشت بخش، دو بخش خودمختار و یک شهر زیر نظر گویلین اداره می‌شوند.

آب و هوای گویلین

آب‌وهوای گویلین تحت تاثیر بادهای موسمی گرم و مرطوب و نیمه استوایی است. زمستان‌ها معتدل و کوتاه هستند اما تابستان‌ها تا دلتان بخواهد هوا داغ و شرجی و طولانی. بهار آن چنگی به دل نمی‌زند و هوا عمدتا ابری و بارانی است. رطوبت هوای بهاری همچنان تا تابستان ادامه پیدا می‌کند؛ و البته آفتابی‌تر می‌شود. اسکار آفتابی‌ترین روزهای سال هم به فصل تابستان در گویلین می‌رسد. پاییز این شهر هم خشک و آفتابی است. زمستان با آب‌وهوای نسبتا خشک شروع می‌شود اما به‌تدریج رطوبت هوا بیشتر و ابری‌تر می‌شود.

میانگین دمای ۲۴ ساعته ماهانه از ۸٫۱ درجه سانتی‌گراد در ژانویه شروع شده و تا ۲۸٫۲ درجه سانتی‌گراد در جولای می‌رسد. میانگین دمای سالانه این شهر ۱۹٫۱۲ درجه سانتی‌گراد است. میزان بارش سالانه گویلین بیشتر ۱۸۸۸ میلی‌متر است. نیمی از این بارش در فصل بارندگی آسیای شرقی اتفاق می‌افتد. گاهی میزان بارندگی به حدی می‌رسد که بین آوریل تا ژوئن احتمال خطر سیل گرفتگی پیش می‌آید.

میانگین تابش ماهانه خورشید در این شهر ۱۴ درصد در ماه مارس است و تا سپتامبر به ۵۳ درصد می‌رسد، در کل سال هم شهر ۱۴۸۷ ساعت نور خورشید دریافت می‌کند.

تاریخچه گویلین

تاریخ باستان گویلین

قدیمی‌ترین نشانه‌های بشریت در گویلین آثار باستانی هستند که در دو غار شهر پیدا شدند. اشیایی که قدمتشان به حدود ۱۰۰۰۰ سال قبل بازمی‌گردد. پیش از آنکه شهر گویلین به تصرف سلسله کینگ دربیاید مردم Baiyue در آنجا زندگی می‌کردند. نخستین بار پای اپراتوران هان حدود ۲۲۰۰ سال قبل در قرن دوم پیش از میلاد به گوانکشی باز شد. می‌گویند کانال لینگ (Ling Canal) که رود Xi از شاخه رود شیانگ (Xiang) از آن عبور می‌کرد و به قایق‌های کوچک اجازه عبور از یانگ تسه به سمت جنوب را می‌داد در همان دوره ساخته شد.

منطقه گوانکشی همیشه با سایر قسمت‌های سرزمین چین تفاوت داشت. چراکه این منطقه به‌واسطه کوه‌های نان (Nan) از نواحی مرکزی چین و حوزه آبریز رودخانه یانگ تسه جدا می‌شد. پس از مدتی، تجارت با قایق‌ها در اطراف آن آبراهه قوت گرفت و مسیرهای رودخانه‌ای و توقفگاه‌های تجاری در مسیر ساخته شدند. گویلینگ یکی از این توقفگاه‌ها و ایستگاه‌های تجاری بود که حدود قرن یکم پیش از میلاد تاسیس گردید. سلسله کین (Qin) (221-206 پیش از میلاد) چند کمپین علیه دولت نانیو (Nanyue) داشت. و طی این سال‌ها، نخستین دولت خود را نزدیک گویلین تاسیس کرد. شهر مدرنی که درون فرماندهی گویلین (بخش اداری باستانی چین) واقع شده بود که ریشه اسم کنونی «گویلین» است.

زمانی که اپراتور وو (Wu) از سلسله هان (Han) در سال ۱۱۱ پیش از میلاد پادشاهی چین را به دست گرفت، استان شیان (Shi’an) را تشکیل داد که همان سرآغاز پیدایش گویلین بود. سپس در سال ۵۰۷ پس از میلاد اسم شهر را به گویژو (Guizhou) تغییر دادند. استان لینگویی (Lingui County) تحت اداره Gui در سال ۶۳۴ در محل گویلین امروزی تاسیس شد و Pang Xun که تابعه Gui بود دو قرن بعد در سال ۸۶۸ علیه حاکمان سلسله تانگ شورش کرد.

دوران شکوفایی این شهر در سلسله تانگ و سونگ (Song) اتفاق افتاد اما همچنان به‌عنوان ‌یک بخش به حیات خود ادامه می‌داد. گویلین پیوندی بین دولت مرکزی و مرز جنوب غربی بود که معمولا ارتش برای محافظت از مرز در آنجا مستقر می‌شد. جهت تامین بهتر آذوقه از دشت‌های حاصلخیز یانگ تسه، کانال‌ها و گذرگاه‌هایی ساخته شدند تا ملزومات موردنیاز را راحت‌تر به بخش‌های جنوب غربی کشور برسانند. Guangnan West Circuit در سال ۹۹۷ تشکیل شد و گوئیژو (Guizhou) به‌عنوان مرکز آن انتخاب شد. Guangnan West Circuit همان گوانکشی است. گوئیژو در سال ۱۱۳۳ به حوزه اداری جینگ جیانگ (Jingjiang) تغییر نام داد و در سال ۱۳۶۷ به حوزه اداری گویلین تغییر یافت.

تاریخ مدرن گویلین

روند شکوفایی این شهر همچنان ادامه داشت و در سال ۱۹۲۱ زمانی که یاتسین (Yat-sen) رهبری ارتش اعزامی شمالی را بر عهده داشت، گویلین به‌عنوان ‌یکی از ستادهای فرماندهی این ماموریت انتخاب شد. تمامی این مسائل دست‌به‌دست هم دادند تا شهر گویلین در سال ۱۹۴۰ تشکیل شود.

گویلین در خلال جنگ جهانی دوم شهر بزرگی با نزدیک به دو میلیون نفر جمعیت بود اما متاسفانه آتش این جنگ خانمان‌سوز این شهر را ویران کرد. پس از به پایان رسیدن جنگ، به لطف احداث کارخانه‌های متعدد تولید کاغذ، کود شیمیایی و تجهیزات کشاورزی، جمعیت این شهر به‌تدریج افزایش یافت، هرچند فشارها و نیروهای بازاری باعث فراری شدن برخی از این صنایع از شهر شدند. در سال ۱۹۵۰ مرکز استان گوانکشی از گویلین به نانینگ تغییر یافت.

توسعه و پیشرفت گویلین به‌عنوان‌ یک مقصد گردشگری پس از سال ۱۹۷۳ آغاز گردید. همان موقع بود که گویلین از میان ۲۳ شهر دیگر به‌عنوان شهری برای بازدید گردشگران و مسافران خارجی انتخاب شد. حتما می‌پرسید دلیل انتخاب گویلین چه بود؟ مهم‌ترین دلیلی که بسیار هم موردتوجه گردشگران قرار گرفته بود زیبایی طبیعی و بکر این شهر بود. رونق و شکوفایی صنعت گردشگری گویلین پس از سال ۱۹۷۸ هم‌زمان با اصلاحات و اقتصاد بازتر اتفاق افتاد. شورای دولت چهار شهر گویلین، پکن و هانگزو و همچنین شهر سوجو (Suzhou) را به‌عنوان شهرهایی انتخاب کرد که اهمیت زیادی برای محافظت از میراث تاریخی و فرهنگی، و مناظر طبیعی‌شان قایلند. در سال ۱۹۸۲، گویلین به شهری تاریخی و فرهنگی مهمی تبدیل شد و موردحمایت دولت چین قرار گرفت. مسابقه «زیباترین مناظر طبیعی چین» در چین برگزار شد که گویلین پس از دیوار بزرگ چین رتبه دوم را به خود اختصاص داد. این مقام راه شهرت را برای این شهر باز کرد و آن را به یکی از اماکن گردشگری اصلی چین تبدیل کرد که نباید از دست داد درنتیجه تعداد گردشگران اماکنی مثل غار رید فلوت، تپه خرطوم فیل، رودخانه لی و . . . چند برابر شد.

اوایل دهه ۱۹۹۰، گویلین برخی از مناطق تاریخی خود را برای بازدید عموم باز کرد که مهم‌ترینشان اقامتگاه شاهزاده جینگ جیانگ در مرکز شهر بود که اواخر قرن چهاردهم ساخته شد. گردشگران علاوه بر بازدید از مناظر طبیعی زیبا می‌توانستند از دیدن مناطق تاریخی نیز بهره‌مند شوند. گویلین در سال ۱۹۷۳ نزدیک به ۹۷۷ گردشگر خارجی داشت که این رقم در سال ۲۰۰۷ به دو میلیون نفر رسید که نشانه رشد و روند صعودی گردشگری این شهر است.

سبک غذایی و آشپزی در گویلین

سبک آشپزی گویلین ترکیبی از آشپزی کانتونی و ژوانگ است. غذای این شهر به اسنک‌ها و ادویه‌های تند و فلفلی‌اش شهرت دارد. اگر از طرفداران غذاهای تند و فلفلی هستید حتما باید سس فلفلی مخصوص گویلین را بچشید که بیشتر مردم محلی در اکثر غذاها استفاده می‌کنند. سسی خوشمزه با ترکیب فلفل تند تازه، سیر و سویای تخمیر شده. ترشی توفو و Sanhua Jiu که یک نوع نوشیدنی الکلی بر پایه برنج است از دیگر خوراکی‌های خوشمزه‌ای است که گویلین را به میعادگاه شکم بازها تبدیل کرده است.

اگر از طرفداران پروپاقرص نودل باشید حتما نودل برنج گویلین را برای یک‌بار هم که شده امتحان کنید. نودل برنج در این شهر از زمان سلسله کین به‌عنوان بخشی از صبحانه این مردم درآمده و آوازه طعم خوشمزه آن در همه‌جا پیچیده است. جالب است بدانید که این غذای خوشمزه افسانه‌ای هم دارد. می‌گویند وقتی سربازان به گویلین رسیدند، دچار اسهال شدند. غذاهای محلی به مذاق سپاهیان خوش نیامد به همین خاطر

آشپزی که آنجا بود این نودلهای برنجی را برایشان پخت. گاهی نودل برنج را همراه با گوشت اسب سرو می‌کنند. البته گیاهخواران عزیز نگران نباشید، می‌توانید بدون گوشت هم این نودل برنجی خوشمزه را امتحان کنید. دیگر غذای خوشمزه این شهر زونگزی (Zongzi) نام دارد. که یک نوع پودینگ است که در برگ موز یا بامبو پیچیده شده و از خمیر لوبیای مانگ (mung bean) و کته برنج تهیه می‌شود.

حمل و نقل

گویلین یکی از مقاصد گردشگری چین است که از امکانات و شبکه حمل‌ونقل پیشرفته‌ای برخوردار است. پس نگرانی رفت‌وآمد در این شهر را نخواهید داشت.

فرودگاه بین‌المللی لیانگ جیانگ گویلین

فرودگاه بین‌المللی لیانگ جیانگ گویلین در سال ۲۰۱۴ با ۵۸۷۵۳۲۷ نفر مسافر به سی و سومین فرودگاه شلوغ و پرجمعیت چین تبدیل شد. این فرودگاه با ۴۸ مقصد داخلی و بین‌المللی سالانه نزدیک به چهار میلیون مسافر را جابجا می‌کند.

راه آهن گویلین

این شهر یکی از پرسرعت‌ترین ایستگاه‌های قطار در تمام چین را دارد. این تشکیلات قطار پرسرعت باعث شده که دسترسی به گویلین از شهرهای دورتر مثل آب خوردن در زمانی کوتاه انجام شود. امروزه به لطف خطوط ریلی پرسرعت، از گوانگجو تا گویلین تنها ۲-۳ ساعت طول می کشد و از شانگهای ۹ ساعت، و ۱۳ ساعت هم از پکن طول می کشد تا خود را به این شهر جنوبی برسانید.

حمل و نقل عمومی در شهر گویلین

حمل و نقل عمومی در این شهر شامل تاکسی و اتوبوس‌های خطی می‌شود. اگر دلتان می‌خواهد سوار اتوبوس‌های دوطبقه شوید گویلین یکی از معدود شهرهایی است که اتوبوس‌های دوطبقه آن در مسیرهای اصلی رفت‌وآمد دارند. قایق‌های تفریحی و گردشگری هم هستند که می‌توانید برای دیدن کانال‌ها و دریاچه‌های شهر از آن‌ها استفاده کنید.

اقتصاد در گویلین

هرچند گویلین شهرت اصلی خود را مدیون صنعت گردشگری‌اش است اما در بخش‌های صنایع محلی نیز بیکار ننشسته است. سرانه تولید ناخالص داخلی این شهر در سال ۲۰۰۹ برابر با ۲۸۵۸ دلار آمریکا بوده است که رتبه ۱۲۵ بین ۶۵۹ شهر چین را برای گویلین به همراه داشته است.

تنها نشانه‌های صنعتی شدن این شهر در سال ۱۹۴۹ به یک کارگاه تولید سیمان، یک نیروگاه برق حرارتی و چند پارچه‌بافی کوچک محدود می‌شدند. اما کم‌کم اوضاع تغییر کرد و از دهه ۱۹۵۰ سروکله کارخانه‌های تجهیزات کشاورزی و مهندسی، پزشکی، لاستیک، الکترونیک، منسوجات و نخ‌ریسی و اتوبوس‌ها در این شهر پیدا شد.

مهم‌ترین صنعت شهر گویلین فراوری مواد غذایی است که محصولات و تولیدات کشاورزی بومی را فراوری می‌کنند. صنایع مدرن این شهر بیشتر روی فناوری‌های پیشرفته و صنایع حاصل گردشگری متمرکزشده‌اند.

از محصولات و تولیدات کشاورزی گویلین می‌توان به پرتقال تابستانی، سیرایتیا گرسونری (Fructus Momordicae)، کهن‌دار یا گینکو(ginkgo)، خرمالو، پوملو یا گریپ فروت شاتیان (Shatian Pomelo)، Lipu Taro، الکل Sanhua، نودل برنج گویلین، خس سه کله (water chestnut)، حبوبات، ماهی، سس فلفل، لوبیای تخمیرشده عمل‌آوری شده، و کره لوبیا. صنعت این شهر در حال حاضر روی طب گیاهی، چای، دارچین، شراب، عطر، ابریشم، کود، ماشین‌آلات، تایر، دارو و کاندوم متمرکزشده است.