چنگدو

اطلاعات کلی درباره چنگدو

شهر چنگدو در استان سیچوان واقع شده است، شهری که میعادگاه عاشقان غذای چینی است و بخصوص در کشورهای غربی به چنین نامی مشهور است. به همین خاطر سازمان یونسکو در سال ۲۰۱۱ شهر چنگدو را به‌عنوان شهر خوش‌گذرانی و پرخوری به رسمیت شناخت. پانداهای غول‌پیکر نماد ملی چین هستند و با توجه به اینکه محل سکونت این پانداها در استان سیچوان است، به‌نوعی به این شهر هم ربط پیداکرده و به همین خاطر پایگاه پژوهشی پرورش پانداهای غول‌پیکر در چنگدو تاسیس شده است. این شهر پیش از پیوستن و یکی شدن با چین توسط دولت شو (Shu) تاسیس شد. این شهر از سکونتگاه‌های مهم و منحصربه‌فرد چینی محسوب می‌شود که طی عصرهای مختلف چین از دوره پادشاهی گرفته، تا جمهوری و کمونیست همواره به همین نام خوانده می‌شد.

این شهر طی چند دوره پادشاهی محلی در قرون‌وسطی پایتخت بود، و در عصر موالید سه‌گانه مرکز Liu Bei's Shu Han محسوب می‌شد. مکان مناسبی برای پناه‌جویان و آوارگان مناطق شرقی چین که در خلال جنگ جهانی دوم از دست نیروهای ژاپنی فرار می‌کردند. پس از پایان جنگ جهانی، ساخت خطوط راه‌آهن به چانگ کینگ در سال ۱۹۵۲ و سپس به تب و کان مینگ باعث شد که چنگدو به شهر مهمی بدل شود که غرب چین را به شرق چین پیوند می‌دهد. چنگدو طی دهه ۱۹۶۰ نیز به‌جایگاه مهمی در صنعت پدافند ملی چین دست‌یافت.

https://www.nilgasht.ir/%d8%b3%d9%81%d8%b1-%d8%a8%d9%87-%da%86%d9%86%da%af%d8%af%d9%88-%da%86%db%8c%d9%86/

لوگوی شهر چنگدو در سال ۲۰۱۱ از روی پرنده طلایی خورشید اقتباس شد. پرنده طلایی خورشید یک قطعه زرورق حلقه‌ای شکل قدیمی از جنس طلای ناب است که در سال ۲۰۰۱ در خرابه‌های Jinsha پیدا شد. چنگدو شهر شادی است و شب‌ها حال و هوای متفاوتی دارد. حضور جمعیت زیاد دانشجویان و مهاجران در این منطقه باعث شده که شب‌ها از گوشه و کنار شهر صدای آواز و شادی شنیده شود.

شهر چنگدو به فرهنگ آشپزی غنی‌اش نیز مشهور است. آوازه غذاهای چینی خوشمزه این شهر آمیخته به فلفل خشک، سیر تند خام و مرکبات معطر، سرکه سفید و سیاه و بادام‌زمینی تمام عاشقان غذا از سراسر دنیا را دل‌بسته این شهر کرده است.

نام شهر چنگدو

نام شهر از همان بدو تاسیس و بنیان‌گذاری همین بوده است. چنگدو تنها شهر بزرگ چین است که اسم و مکانش طی دورهای مختلف پادشاهی، جمهوری و کمونیست بدون تغییر مانده است. هرچند که چنگدو در طول تاریخ نام‌های دیگری نیز به خود دیده است، مثلا در دوره کوتاهی در قرن هفدهم به آن Xijing می‌گفتند. بر اساس کتاب جغرافیای جهانی عصر (Taiping) دوره پادشاهی سانگ، نهمین پادشاه سلسله Shu’s Kaiming پس از بیانیه‌ای پایتخت جدیدش را چنگدو نامید. چنگ (cheng) در نام شهر چنگدو (Chengdu) به معنای «تبدیل‌شدن» است و دو (du) به معنای «پایتخت» یا «کلان‌شهر» است. برخی نظریه‌پردازان معاصر نیز معتقدند که اسم شهر چنگدو برگرفته از نام قدیمی‌تر شخصیت‌های چینی است.

جغرافیا

چنگدو در دشت وسیعی با ارتفاع بین ۴۵۰ تا ۷۲۰ متر از سطح دریا در کنار رشته‌کوه‌های مرتفع در شمال غربی و کوه‌های Qionglai در غرب واقع شده است. منطقه کوهستانی در غرب این شهر محل سکونت پانداهای غول‌پیکر و جنگل بزرگی با انواع گیاهان مختلف است. این شهر در سمت شرقی در دامنه کوه‌های Longquan واقع شده و از سمت غرب با زمینی ناهموار هم‌مرز است که از میانه‌هایش به رودخانه مین می‌رسد. چنگدو به لطف موقعیت جغرافیایی، خاک حاصلخیز و اقلیم مناسب دارد و از زمان قدیم به سرزمین وفور و نعمت مشهور بوده است.

منطقه چنگدو در حاشیه غربی حوزه آبریز سیچوان در دشت چنگدو واقع شده است. ارتفاع منطقه شهری آن از سطح دریا ۵۰۰ متر است و سه رودخانه مهم آن رود Jin، رود Fu و رود Sha هستند. این شهر به «سرزمین شیر و عسل» معروف است که این اسم را از دشت‌های حاصلخیزش وام می‌گیرد. فرهنگ آرامش‌بخش و فضای سبز وسیع این شهر را به مقصد گردشگری تبدیل کرده است.

توزیع جغرافیایی

در سال ۱۹۹۷ پس‌ازآنکه چانگ کینگ دوباره به‌جایگاه استانی‌اش بازگشت، چنگدو به‌عنوان یکی از شهرها و مرکز استان سیچوان تعیین شد. چنگدو ۱۱ بخش، ۵ شهر روستایی و ۵ روستا دارد.

اقلیم و آب و هوای چنگدو

چنگدو در تمام طول سال تقریبا گرم و شرجی است. دلیل آب‌وهوای شرجی و مرطوب این شهر تاثیر بادهای موسمی فصلی و اقلیم نیمه حاره‌ای مرطوب است. چنگدو در چهارفصل سال بارندگی دارد که بیشترین میزان بارش در فصل‌های گرم‌تر سال صورت می‌گیرد. رشته‌کوه Qin (Qinling) همچون محافظ و سپری از چنگدو در مقابل بادهای سرد سیبری محافظت می‌کند. وجود رشته‌کوهانی در شمال و آب‌وهوای نیمه حاره‌ای باعث شده که چنگدو نه زمستان‌های خیلی سردی داشته باشد و نه تابستان‌های خیلی داغ و سوزان.

به‌ندرت در چنگدو برف می‌بارد اما زمستان‌ها هرازگاهی دوره‌های کوتاه سرما و یخبندان را تجربه می‌کند هرچند میانگین دمای روزانه ۲۴ ساعته در ژانویه ۵٫۶ درجه است. این شهر تابستان‌های شرجی و سوزانی دارد البته گرمای هوا به‌اندازه نانیجنگ، چانگ کینگ و ووهان در حوزه آبریز یانگ تسه نیست که به «سه کوره سوزان» مشهورند. میانگین دمای روزانه ۲۴ ساعته شبانه‌روز ماه‌های جولای و اوت معمولا حدود ۲۵ درجه سانتی‌گراد است و در بعدازظهرها دمای هوا بالاتر هم رفته و تا ۳۳ درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد. معمولت در کل سال بارندگی اتفاق می‌افتد و بیشترین میزان بارش در اوت و جولای است. هرچقدر هوا سردتر شود بارندگی نیز کمتر می‌شود.

دیگر واقعیت جالب درباره اقلیم چنگدو این است که کمترین میزان تابش آفتاب سالانه میان شهرهای چین را دارد. در حقیقت تابش آفتاب سالانه چنگدو در مقایسه با بیشتر مناطق اروپای شمالی نیز کمتر بوده و بیشتر روزها اگر باران نبارد هوا ابری است. تابش آفتاب چنگدو در دسامبر ۱۶ درصد و در اوت ۳۸ درصد است و مجموع ساعات آفتابی بودن شهر به ۱۰۷۳ ساعت می‌رسد.  در فصل بهار بین مارس تا آوریل روزها گرم‌تر و آفتابی‌تر از پاییز در ماه‌های اکتبر تا نوامبر خواهد بود و متوسط سالانه ۱۶٫۲۷ درصد است.

تاریخچه چنگدو

بر اساس کاوش‌های باستان‌شناسی در مناطق Sanxingdui و Jinsha، قدمت سکونت در چنگدو به قرن ۸ تا ۱۰ پیش از میلاد حدود ۴۰۰۰ سال قبل برمی‌گردد. چنگدو در دوران سلطنت سلسله هان منبع تولید پارچه‌های زربافت بود و آن را به بیشتر نقاط چین صادر می‌کرد. به خاطر تولید انبوه پارچه‌های زربافت و نظارت بهتر بر کیفیت و عرضه یک سیستم رسمی پارچه زربافت تاسیس شد. این شهر بین سال‌های ۹۰۷ تا ۹۲۵ پایتخت Shu اول وانگ جیان بود اما بعدها توسط هان فتح شد. در سال ۹۳۴، Meng Zhixiang توانست Shu دوم را بنیان‌گذاری کند و چنگدو را به‌عنوان پایتختش انتخاب کرد. مدتی بعد پادشاه منگ چانگ دستور کاشت گل و گیاه برای زیباسازی شهر را صادر کرد.

در سال ۱۹۶۵، سلسله سانگ شهر چنگدو را فتح کرد و از آن زمان نخستین پول کاغذی (اسکناس) معرفی شد. سو شی شهر چنگدو را به‌عنوان کلان‌شهر جنوب غربی مورد تحسین قرار داد. پس از سقوط سلسله سانگ، این شهر مدتی کوتاه در اختیار سلسله Shu کبیر افتاد که رهبری یاغی و شورشی داشت.

مغول‌ها در سال ۱۲۷۹ به این شهر حمله کردند و مردم بی‌گناه زیادی در این تجاوز کشته شدند که بر اساس محاسبات چارلز هورنر تعداد مردم قتل‌عام شده بیش از یک‌میلیون نفر بودند و شهر با خاک یکسان شد. مارکوپولو گردشگر معروف نیز از شهر چنگدو دیدن کرده بود و درباره پل Anshun یا نسخه قدیمی‌تر آن در دوره پادشاهی یوان در سفرنامه‌اش نوشته بود.

جمعیت شهر چنگدو

بر اساس سرشماری که در سال ۲۰۱۰ انجام شد جمعیت شهری چنگدو بالغ بر ۱۴۰۴۷۶۲۵ نفر است که از این تعداد ۸۳۱۱۷۵۲ نفر در خود شهر سکونت دارند. جمعیت منطقه شهری به ۱۰۴۸۴۹۹۶ نفر می‌رسد. بر اساس محاسبه سازمان توسعه و همکاری اقتصادی در سال ۲۰۱۰، جمعیت مساحت کلن شهری حدود ۱۸٫۱ میلیون نفر بود.

فرهنگ و مذهب در چنگدو

پروتستان‌ها و کاتولیک‌های رومی در چنگدو دیده می‌شوند اما برخی از آن‌ها در کلیساهای زیرزمینی آداب مذهبی را به‌جا می‌آورند. مبلغان مذهبی کانادایی در سال ۱۸۹۰ این شهر را به‌عنوان یکی از مکان‌های تبلیغ دین انتخاب کردند. نخستین مراکز تبلیغ پروتستان در سال ۱۸۹۲ در این شهر تاسیس شدند. پروتستانی‌ها یک کلیسا و بیمارستان نیز تاسیس کردند که چند بار در بازه‌های مختلف در خلال تغییرات سیاسی چین تخریب و دوباره از نو ساخته شدند.

رشته‌کوه‌های Qingchen در چنگدو یکی از مهم‌ترین مراکز دین تائیسم در چین محسوب می‌شوند. چند صومعه مهم در این شهر وجود دارد که قدمت برخی از آن‌ها به بیش از هزار سال قبل و سلسله تانگ و مینگ می‌رسد.

https://www.nilgasht.ir/attraction/%d9%85%d9%82%d8%a8%d8%b1%d9%87-%d8%b3%d9%84%d8%b3%d9%84%d9%87-%d9%85%db%8c%d9%86%da%af/

پانداهای غول‌ پیکر نماد ملی

پانداهای غول‌پیکر نادرترین گونه حیواناتی هستند که گنجینه ملی چینی‌ها بشمار می‌آیند. حدود ۱۵۰۰ پاندا در دنیا وجود دارد که از این تعداد ۸۰ درصد در استان سیچوان زندگی می‌کنند. نخستین چیزی که در چنگدو جلب‌توجه می‌کند پانداها هستند حیواناتی دوست‌داشتنی که می‌توانید در مرکز پژوهشی شهر از نزدیک آن‌ها را ببینید یا عروسک‌ها و مجسمه‌هایشان را در بازارهای محلی شهر خریداری کنید.

مرکز پژوهشی پرورش پانداهای غول‌پیکر که در نواحی حومه شمالی چنگدو واقع شده تنها یکی از مراکز این‌چنینی در محدوده‌های شهری بشمار می‌آید. چنگدو در کنار این پایگاه پژوهشی چند منطقه حفاظت‌شده طبیعی برای محافظت بهتر از پانداهای غول‌پیکر در حیات‌وحش دارد.

تا پیش از آنکه یک مبلغ فرانسوی برای نخستین بار در سال ۱۸۶۹ در سیچوان پانداهای غول‌پیکر را دید دنیای غرب هیچ تصوری درباره وجود چنین پانداهایی نداشت. امروزه این پانداهای غول‌پیکر به نماد بنیاد حیات‌وحش دنیا تبدیل‌شده‌اند. پانداهایی که دیگر خود پیام‌آور ارتباط دوستانه و برقراری رابطه بین چنگدو و سایر شهرهای دنیا هستند. در حال حاضر پانداهای غول‌پیکر علاوه بر چین در آمریکا، آلمان، اتریش، بلژیک، کانادا، مکزیک، ژاپن و تایلند نیز زادوولد می‌شوند. ده‌ها هکتار زمین پوشیده با برگ‌های بامبو در اختیار این پانداها قرارگرفته تا شبیه محیط زندگی اصلی‌شان شود. مرکز پژوهش پرورش پانداهای غول‌پیکر در چنگدو شهرتی جهانی دارد و سالانه بیش از ۱۰۰ هزار گردشگر از آن دیدن می‌کنند و جاذبه توریستی مهمی برای گردشگران چینی و خود چینی‌ها محسوب می‌شود. این مرکز پژوهش یک موزه نیز دارد که در تمام طول سال پذیرای بازدیدکنندگان است.

جشنواره‌ ها و فستیوال‌ های چنگدو

چنگدو به لطف تاریخچه فرهنگی و تاریخی که دارد معمولا میزبان جشنواره‌ها و فستیوال‌های مختلفی است. بهترین رویدادهای عمومی که در شهر پانداها برگزار می‌شوند اپرای سیچوان، جشنواره گل فصل بهار، جشنواره غذا و گردشگری هستند. این شهر به غذاهای خوشمزه‌اش شهرت دارد و در جشنواره گردشگری و غذا که اواخر سپتامبر و اوایل اکتبر برگزار می‌گردد گردهمایی هیجان‌انگیزی از مسابقات آشپزی و به اشتراک‌گذاری تجربیات آشپزی است. جشنواره گل در فصل بهار از اوایل مارس تا اواسط می برگزارشده و شهر غرق در شکوفه‌های گلابی، گیلاس و هلو می‌شود. در جشنواره ادبی چنگدو کارگاه‌های آموزشی توسط هنرمندان مختلف از سراسر دنیا برگزارشده و ایده‌های نوین ادبیات و فرهنگ را باهم به اشتراک می‌گذارند. اپرای سیچوان نیز نمایشی است که میراث غنی فرهنگی این منطقه را به رخ جهانیان می‌کشد. فرم هنری متفاوتی از تک‌نوازی، سازهای کوبه‌ای و حرکات موزون که با موسیقی سنتی به نمایش گذاشته می‌شوند.