شهر شانگهای

شانگهای

Shanghai

درباره شهر

شانگهای شهر غول آسا و لبریز از جمعیت، معروف به جنگل آسمان‌خراش‌ها... رابط میان چین و دنیای خارج؛ شهری که حزب کنونی چین در آن پایه‌گذاری شد و نام آن در زبان چینی به معنی "بر فراز دریا" است.

در قرن ۱۹ میلادی این شهر به عنوان یک شهر مهم اداری، حمل و نقل و تجارت رشد کرد و موقعیت مناسب و پتانسیل اقتصادی آن مورد توجه قرار گرفت. شانگهای یکی از بنادری بود که پس از پیروزی بریتانیا بر چین در جنگ اول تریاک، طی معاهده‌ای مجبور به تجارت خارجی شد. این شهر بزرگ نماد شکوفایی اقتصاد چین است.

توسعه شانگهای حول روابط تجاری و بازرگانی بین چین و سایر کشورهای دنیا شکل گرفت و به‌عنوان مهم‌ترین قطب مالی منطقه آسیا-اقیانوسیه در دهه ۱۹۳۰ شناخته شد.

شعله‌های آتش جنگ جهانی دوم به شانگهای هم رسید. در خلال جنگ جهانی دوم، این شهر محل نبرد بزرگ شانگهای بود. با پایان این جنگ، حزب کمونیست ارتش را مسلح کرد و ارتش آزادی خلق چین را تصرف نمود. پس‌ازاین اتفاق نفوذ جهانی شانگهای رو به افول گذاشت. چرا که دولت کمونیست محدودیت‌های تجاری با کشورهای سوسیالیست داشت.

در دهه ۱۹۹۰ با روی کار آمدن Deng Xiaoping و اصلاحات اقتصادی وی، توسعه در این شهر رونق و جان دوباره‌ای یافت. پس از این دوره بود که شهر شانگهای دوباره به قطب تجارت و مالی جهانی تبدیل شد و همچنین یکی از بزرگ‌ترین بازارهای بورس دنیا را در اختیار گرفت. شانگهای یکی از مهم‌ترین نمونه‌های منابع قدرت اقتصادی چین بشمار می‌آید. این شهر به موزه‌ها و ساختمان‌های تاریخی‌اش نیز شهرت دارد که در منطقه دی باند (Bund) و در معبد خدای شهر و باغ یو Yu Garden واقع‌شده‌اند.

تاریخچه شهر شانگهای

شانگهای ابتدا روستایی بود که نزدیک به هزار سال قبل در دوره سلسله سانگ به وجود آمد اما درست در سال ۱۸۴۲ و پس از شکست چین در نخستین جنگ افیون، این شهر رشد و توسعه‌اش را آغاز کرد.

شانگهای در کنار چهار شهر دیگر درهایش را به روی تجارت باز کرد و پس‌ازآن شاهد رشد سریعی شد. کم‌کم پای قدرت‌های غربی آمریکا، انگلستان، آلمان، روسیه، اتریش، مجارستان، فرانسه و ایتالیا و ژاپن به چین و مناطق آزاد این شهر باز شد. نقطه اوج شکوفایی این شهر بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ بود، دوره‌ای که شانگهای به‌عنوان موفق‌ترین و پررونق‌ترین شهر شرق آسیا شناخته شد.

ژاپنی‌ها در سال ۱۹۳۷ شانگهای را پس از یک نبرد چندماهه تصرف کردند. پس از پایان جنگ دیگر خبری از امتیازات انحصاری نبود و علیرغم ازسرگیری تجارت، هیچ‌گاه سطح شکوفایی و رونق اقتصادی به دوره پیش از جنگ بازنگشت. روزهای باشکوه شانگهای کم‌کم پس از پیروزی کمونیست‌ها در جنگ‌های داخلی در سال ۱۹۴۹ از بین رفتند. همین امر باعث شد که بیشتر افراد حاضر در صنعت سرگرمی و تجارت به هنگ‌کنگ و تایوان بروند و نتیجه آن چیزی نبود به‌جز رکود.

دولت شانگهای در اوایل دهه ۱۹۹۰ دست به استراتژی‌های جدیدی در راستای جذب سرمایه‌گذاری خارجی زد. امروزه هدف شانگهای این است که در آینده به مرکز مالی و اقتصادی در سطح جهانی در چین و آسیا تبدیل شود. رقیب سرسخت این شهر در رسیدن به این هدف هنگ‌کنگ است که مهارت بانکداری و خدماتی و نظام قانونی قدرتمندتری دارد. بااین‌حال شانگهای روابط قدرتمندتری با دولت مرکزی و داخلی چین داشته و پایگاه فناوری و تولیدی قدرتمندتری نیز دارد.

نام شهر شانگهای

با نگاهی به ترجمه دو حرف چینی که در اسم این شهر می‌بینید ازنظر لغوی «روی دریا» معنی می‌شود. در دوران سلسله سانگ در قرن یازدهم، رودخانه و شهری به این اسم وجود داشت اما تاریخ‌نگاران چینی عنوان می‌کنند که آن شهر در زمان سلسله تانگ واقعا روی دریا بود. شانگهای در زبان چینی اسامی مختلفی دارد، ازجمله این نام‌ها می‌توان به Hù Dú Vu Doh، Shēnchéng یا Shen City و Huating اشاره کرد.

یکی دیگر از نام‌های جایگزین برای این شهر چین، شان (申) یا شانچنگ (申城، “Shen City”) است که از نام لرد Chunshen، شخص سوم قرن قبل از میلاد و نخست وزیر دولت چو گرفته شده و شامل شانگهای مدرن است. تیم‌های ورزشی و روزنامه‌ها در Shanghai اغلب اسامی خود را از «شن» استخراج کرده‌اند، مانند «شانگهای شنو فا» و «شن بئو».

Huating به زیان چینی (华亭)، یکی دیگر از نام‌های اولیه برای Shanghai بود. در دهه ۷۵ میلادی، در اواسط سلسله تانگ، Huating توسط فرماندار وهو و فرمانده ژائو Juzhen در Songjiang امروز، اولین دولت در سطح منطقه در شانگهای مدرن امروز را تاسیس کردند.

وضعیت جغرافیایی

شانگهای در ساحل شرقی چین و در کرانه چپ رودخانه هوانگ پو در جنوب یانگ‌تسه با فاصله مساوی از پکن و گوانجو واقع شده و یکی از مهم‌ترین بنادر چین به حساب می‌آید. این شهر از شمال و غرب و جنوب با شهرهای ژیانگسو و ژجیانگ همسایه است و از سمت شرق توسط دریای چین محصور شده است.

شمالی‌ترین نقطه آن جزیره Chongming است که پس‌ازاینکه در قرن ۲۰ فراخ‌تر شد عنوان دومین جزیره بزرگ چین را به خود اختصاص داده است. آب‌های عمیق شانگهای، رفت‌وآمد بالای کشتی‌ها و لای زایی رودخانه یانگ تسه این شهر را به شهر بندری بسیار عالی برای تجارت کشتی‌های کانتینری تبدیل کرده است.

شانگهای تقریبا مسطح است و میانگین ارتفاعش از سطح دریا چهار متر است. به خاطر خاک شنی و ماسه‌ای شانگهای، برای ساختن آسمان‌خراش‌ها باید پی‌های بتنی در عمق زیاد حفر شوند. تپه‌هایی در اطراف شهر واقع‌شده‌اند. این شهر رودخانه، کانال‌ها، نهر و دریاچه‌های زیادی دارد و به خاطر منابع آبی غنی‌اش شهرت دارد.

اقلیم و آب و هوای شهر شانگهای چین

شانگهای به خاطر موقعیت جغرافیایی از آب‌وهوای نیمه حاره‌ای مرطوب و چهارفصلی برخوردار است. تابستان‌های شانگهای سوزان و شرجی است با میانگین ۸٫۷ روز با دمای بیشتر از ۳۵ درجه در کل سال. گاهی رعدوبرق‌های ناگهانی یا بارش‌های سنگین نیز در شهر اتفاق می‌افتد.

شانگهای در تابستان تا اوایل پاییز با توفان سروکار دارد. توفان‌هایی که البته اخیرا چندان صدمات و خسارات قابل‌توجهی به بار نیاوردند. زمستان‌های این شهر نیز مرطوب و سرد است و با بادهای سیبری که از شمال غربی وزیده و گاهی دمای شب‌های زمستان را به زیر صفر و انجماد می‌رسانند، همراه است. شانگهای معمولا یک یا دو روز برفی دارد.

وضعیت محیط‌ زیست

شانگهای در مقایسه با سایر شهرهای چینی کمترین میزان آلودگی را دارد. هرچند که با توجه به مقایسه‌های جهانی میزان آلودگی می‌توانست بیشتر هم باشد. به همین دلیل و همچنین تمرکز کمتر روی سیاست‌های داخلی است که گردشگران تجربه به‌مراتب متفاوت‌تری نسبت به سفر به پکن را در شانگهای تجربه می‌کنند.

این شهر بندری ۱۵۷ پارک دارد که از سال ۲۰۱۲ از این تعداد، ۱۳۸ پارک رایگان و بدون ورودی هستند. بیشتر پارک‌های آن (مثل سنترال پارک و اسکوئر پارک) در نزدیکی اماکن مهم شهر واقع‌شده‌اند و بسیار موردتوجه توریست‌ها هستند.

دغدغه‌های زیست‌محیطی اخیرا در شانگهای موردتوجه قرارگرفته‌اند و در راستای همین توجهات دولت چین بیشتر کارخانه‌های مرکز شهر را به حومه شهر یا سایر استان‌ها انتقال داده است. همچنین بودجه‌ای نیز برای پاک‌سازی بخش‌های مختلف شهر اختصاص یافته است.

جمعیت شهر شانگهای

بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰، جمعیت کل شانگهای ۲۳۰۱۹۱۴۸ نفر است که در مقایسه با ۱۶۷۳۷۷۳۴ نفر جمعیت در سال ۲۰۰۰ رشد ۳۷٫۵۳ درصدی را نشان می‌دهد. بخش اعظم این جمعیت که نزدیک به ۲۰٫۶ میلیون نفر (۸۹٫۳ درصد) هستند در نواحی شهری ساکن هستند و تنها ۲٫۵ میلیون نفر یا ۱۰٫۷ درصد جمعیت شانگهای در نواحی روستایی زندگی می‌کنند. با توجه به تمام حوزه‌های اجرایی واداری شانگهای، این شهر در رتبه دومین شهرداری بزرگ چین از بین چهار شهر بزرگ این کشور پس از چانگ کینگ قرار می‌گیرد اما تراکم جمعیت شهری آن بیشتر از چانگ کینگ است.

باورهای مذهبی 

بر اساس پژوهشی که در سال ۲۰۱۲ انجام شد تنها ۱۳ درصد مردم این شهر دین مشخصی دارند که از این میان بیشترین جمعیت را بودایی‌ها با ۱۰٫۴ درصد به خود اختصاص داده و پس‌ از آن‌ها پروتستان‌ها با ۱٫۹ درصد، کاتولیک‌ها با ۰٫۷ درصد در رتبه‌های بعدی قرارگرفته و ۰٫۱ درصد به سایر ادیان اعتقاد دارند. جمعیت زیادی از شانگهای (حدود ۸۷ درصد) یا مذهبی هستند یا درگیر پرستیدن سایر الهه‌های طبیعت، کلیساهای کنفوسیوس، و تائویسم هستند.

در سال ۲۰۰۳ بیشترین جمعیت کاتولیک‌های چین در این شهر بودند. دین اسلام ۷۰۰ سال پیش وارد این شهر شد و در سال ۱۲۹۵ مسجدی در سانگ جیانگ ساخته شد و چند قرن بعد حوزه علمیه‌ای در سال ۱۸۴۳ تاسیس شد.

جشنواره های شانگهای

جشنواره بین‌المللی مد: این جشنواره یکی از نمایشگاه‌های بزرگ و مهم مد دنیا است که هرساله در ماه مارس در شانگهای برگزار می‌شود.

جشنواره شکوفه‌های هلو: جشنواره هلو از سال ۱۹۹۱ در ماه مارس و آوریل برگزار می‌شود. هلو در چین نماد زندگی طولانی و دفاع در برابر شر و بدی است.

جشنواره بین‌المللی گل: این جشنواره هر دو سال یک‌بار در آوریل برپا می‌شود و انواع گیاهان و گل‌های نایاب و زیبای دنیا را به نمایش می‌گذارد.

جشنواره بین‌المللی موسیقی: این جشنواره از سال ۲۰۰۱ آغاز به کارکرد.

جشنواره بین‌المللی فرهنگ چای: جشنواره چای از سال ۱۹۹۴ هرساله در ماه آوریل میزبان صدها هزار نفر از دوست داران چای، کارشناسان و تولیدکننده‌ها از سراسر دنیا است.

جشنواره بین‌المللی فیلم: این جشنواره معتبر سینمایی از سال ۱۹۹۳ به‌صورت دوسالانه در ماه ژوئن برگزار می‌شود.

سایر جشنواره‌ها عبارتند از:

  • نمایشگاه هنر
  • جشنواره توریسم
  • جشنواره گل‌های اسمانتوس
  • جشنواره بین‌المللی هنر
  • جشنواره قایق اژدها

گردشگری شهر شانگهای چین

شهر شانگهای چین یکی از پرجنب و جوش ترین شهرهای جهان است که در آن سنت و مدرنیته در هم آمیخته اند و همیشه چیز تازه ای برای گردشگران دارد. بازدید از برج شانگهای یا برج تجارت جهانی می‌تواند برای گردشگران جالب باشد. آسمان خراش های جین مائو و برج تلویزیون (مروارید شرق) هر دو تصاویر سمبلیکی از شهر را نشان می دهند.

برای جذابیت بیشتر در برج مرکز مالی جهان در طبقه ۱۰۰ کف شیشه‌ای‌ست تا افراد هنگام قدم زدن بتوانند زمین را زیر پای خود ببینند. اگر قصد سفر به شانگهای را دارید می‌توانید با طی مسافتی به دیزنی لند معروف این شهر بروید و از سایر جاذبه های گردشگری شانگهای دیدن کنید.

آموزش در شهر شانگهای چین

این شهر برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲ در رتبه بندی دانش آموزان ۱۵ ساله که توسط OECD انجام شد رتبه اول را کسب کرد و این نشان دهنده کیفیت بالای مدارس دولتی شهر شانگهای چین در سطح جهان است. منتقدین بر این باورند که در این شهر و سایر شهرهای چین کودکان از خانواده کارگر تنها تا کلاس نهم می توانند ادامه تحصیل دهند و در ادامه باید برای دبیرستان به شهر خودشان برگردند.

شانگهای اولین در شهر در چین است که اجرای قانون ۹ سال آموزش در آن اجباری است. آمار ۲۰۱۰ نشان می دهد که در این شهر ۲۲ درصد از افراد تحصیلات دانشگاهی دارند، ۱۲ درصد تحصیلات دبیرستانی و ۳۶٫۵ درصد تحصیلات راهنمایی و ۱٫۳۵ درصد تحصیلات ابتدایی دارند و ۲٫۷۴ درصد از افراد بیسواد هستند.

این شهر بزرگ بیش ۹۳۰ مهد کودک ، ۱۲۰۰ دبستان و ۸۵۰ مدرسه راهنمایی دارد. بیش از ۷۶۰٫۰۰۰ دانش آموز راهنمایی و بیش از ۸۷۱٫۰۰۰ دانش آموز ابتدایی در این شهر درس می خوانند.

شهر شانگهای چین یکی از مراکز بزرگ آموزشی در چین با بیش از ۳۰ دانشگاه و کالج است. تعدادی از معتبرترین دانشگاه‌های چین مانند دانشگاه فودان، جیائو تونگ، تانجی و دانشگاه شمال شرقی چین در این شهر قرار دارند. در ۲۰۱۲ NYU در دانشگاه پودونگ با همکاری دانشگاه نیویورک به عنوان اولین سرمایه گذاری مشترک احداث شد. در ۲۰۱۳ شهرداری این شهر و آکادمی علوم چین، دانشگاه شانگ های تِک را در پارک فناوری های پیشرفته ژانگ جانگ در پودونگ ایجاد کردند. قرار است این دانشگاه تحقیقاتی جدید یک موسسه درجه یک در سطح ملی و جهانی باشد. شهر شانگهای چین بیشترین تعداد مدرسه های بین المللی در چین را دارد.

مشخصات شهر

کشور: چین

موقعیت